Πρώτη φορά γυναίκα νικήτρια στον διαγωνισμό αρχιμουσικών
Bad Homburger Wochen, 27.06.2002
Μπαντ Χόμπουργκ.- Μια γυναίκα διέρρηξε για πρώτη φορά την ανδροκρατούμενη σφαίρα των αρχιμουσικών! Η Λίζα Ξανθοπούλου ανακηρύχθηκε νικήτρια στον τρίτο γύρο του διαγωνισμού αρχιμουσικών του Μπαντ Χόμπουργκ.
......Η Λίζα Ξανθοπούλου στο βήμα του μαέστρου συνδέει τις δυο απαραίτητες ιδιότητες με τον καλύτερο τρόπο: καλή προετοιμασία με την ορχήστρα και εκφραστικές κινήσεις. Διατύπωσε προφορικά την ερμηνευτική της άποψη, έκανε επανειλημμένες δοκιμές των δύσκολων σημείων και διαμόρφωσε τον ήχο της ορχήστρας σε αξιόπιστη από κάθε άποψη συνολική εικόνα ...και τώρα περιμένουμε με ανυπομονησία τις τρεις συναυλίες που θα διευθύνει η νικήτρια...
Χάδι παιδαγωγικής και άρωμα πολυτέλειας στην εκκλησία των ανακτόρων
Frankfurter Rundschau, 25.06.2002
Από πού βγαίνουν οι καινούργιοι Κάραγιαν; μεταξύ άλλων, από το Μπαντ Χόμπουργκ. Για τρίτη φορά έλαβε χώρα το Σάββατο, εδώ, στην εκκλησία των ανακτόρων, ο επτάωρος μαραθώνιος του διαγωνισμού αρχιμουσικών. Νικήτρια αναδείχθηκε, όπως γράψαμε χθες, η Λίζα Ξανθοπούλου. Στις έντεκα και μισή είχε επιβεβαιωθεί η νίκη της. Η 34χρονη με την ενεργητική της εμφάνιση χειρίστηκε τον Χάιντν και τον Γκρικ με τέλεια οργάνωση χρόνου δοκιμών, ακριβείς οδηγίες, αποφασιστική ερμηνευτική βούληση και επικοινωνιακή τακτική ακριβώς στη μέση, μεταξύ αυστηρότητας αρχιμουσικού και αναλαμπές προσωπικού θυμικού. Με μια δυνατή κραυγή η ελληνίδα δέχθηκε την απόφαση της επιτροπής που, όπως ανήγγειλε ο εισηγητής της διοργάνωσης Καρλ-Βέρνερ Γιεργκ, βγήκε με μικρή διαφορά.
Kathrin Schwedler
H συχνή αλλαγή μαέστρου δεν βλάπτει
SVZ Guestrower Anzeiger, 18.02.2002
Γκίστροβ. Στην 6η συναυλία της Φιλαρμονικής την Παρασκευή βράδυ, η Λίζα Ξανθοπούλου διηύθυνε τη Φιλαρμονική του Νόϊ-Μπράντενμπουργκ. Είδαμε μια δυναμική νέα καλλιτέχνιδα, που ήξερε ακριβώς πώς να συντονίσει μαζί της την ορχήστρα. Οι διαφορετικές συμφωνικές φόρμες απαιτούσαν ανάλογη ερμηνεία, γεγονός που ώθησε τη Λίζα Ξανθοπούλου να εξάρει εξ αρχής το χαρακτηριστικό της Ρουμανικής Ραψωδίας αρ. 2 του Γκεόργκ Ενέσκου .....Με πολλές ηχητικές αποχρώσεις, η ορχήστρα πέτυχε στιγμές μεθυστικής ομορφιάς και επιβεβαιώθηκε άλλη μια φορά ότι η μουσική αναζητά την ανανέωση μέσα από τον εαυτό της....Όλο ταμπεραμέντο και νεανική γοητεία άρχισε η 1η Συμφωνία του Ζορζ Μπιζέ.
Η συχνή αλλαγή μαέστρου δεν φαίνεται να έβλαψε τη Φιλαρμονική του Νόϊ- Μπράντενμπουργκ. Οι μουσικοί της ακολουθούσαν με προσοχή την αρχιμουσικό τους, έπαιζαν με ακρίβεια και ανέδειξαν την ουσία του έργου που έλαμψε, χάρη σε πλήθος ιδιαιτεροτήτων. Η διαφάνεια δεν αντιπαρατέθηκε στην ένωση των φωνών. Ήταν άλλωστε μέρος του γίγνεσθαι και αναπτύχθηκε χάρη στη σωστή ανάγνωση της παρτιτούρας από τη Λίζα
Ξανθοπούλου. Με προσωπικότητα και σεβασμό στο έργο, η αρχιμουσικός έδειξε αυτογνωσία και νεανική φυσικότητα.
Έργο βόμβα και τα καλά πνεύματα
Lausitzer Rundschau, 26 και 27.05.2001
...Μετά το τέλος της πρώτης δοκιμής, οι μουσικοί χτυπούσαν περισσότερο από συνήθως τα αναλόγια με τα δοξάρια τους. Είναι έκφραση αναγνώρισης μιας νέας μουσικού, που τώρα μόλις η κόπωση διαγράφεται στο πρόσωπό της. «Έχει ελαφρό χέρι και συμπαρασύρει την ορχήστρα», λέει η Μπίργκιτ Βίτχαους από τα πρώτα βιολιά, ενώ ο Νίκολας Γκέτζινγκερ (βιολοντσέλο) επαινεί «την πολύ εντατική δουλειά που μας κάνει καλό». Στην περίπτωση αυτή φαίνεται να επαληθεύεται αυτό που απαιτεί η Λίζα Ξανθοπούλου από έναν αρχιμουσικό: «Πρέπει να ξυπνά στους μουσικούς την επιθυμία και το κέφι να πετύχουν οι ίδιοι ένα καλό αποτέλεσμα».
Νεανική φρεσκάδα γεμάτη με την χαρά της μουσικής
Saarbruecker Zeitung - St. Wendel - τοπική έκδοση, 08.05.2001
Σε τίποτα δεν υστερούσαν από τους επαγγελματίες οι περίπου 70 μουσικοί της Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων του Σαάρλαντ
....Επαγγελματική διεύθυνση ορχήστρας από τη Λίζα Ξανθοπούλου, μια νέα, συμπαθητική Ελληνίδα, η οποία με κέφι και χιούμορ καλλιέργησε στενή επαφή με τα παιδιά και τους εφήβους «της».....Με τις τέλειες, όλο ταμπεραμέντο ερμηνείες τους, οι νέοι μουσικοί μάγεψαν και ενθουσίασαν το κοινό, που χτυπώντας χέρια και πόδια απαίτησε δύο «ανκόρ» . Η τελευταία επινόηση της βραδιάς: η Λίζα Ξανθοπούλου, μετά το δεύτερο «ανκόρ», τόσκασε από την πίσω πόρτα.
Συναυλία με μπότες καουμπόι
Saarbruecker Zeitung, 07.05.2001
Ζηλευτό επίπεδο: Συμφωνική Ορχήστρα Νέων του Σάαρλαντ
....Άρεσε όχι μόνο η χαρά της μουσικής, αλλά και το αξιοπρόσεκτο επίπεδο τεχνικής...Διόλου παράξενο, γιατί η ορχήστρα με τον τωρινό μεγάλο αριθμό μουσικών της βρήκε στη Λίζα Ξανθοπούλου μια πολύ καλή αρχιμουσικό - την ελληνίδα που ζει στο Βερολίνο και κατέχει τη ρομαντική μουσική........Και στην περιοχή του φόρτε η Ξανθοπούλου αφήνει αρκετή διαφάνεια στον ήχο.....Με χαλαρή ροή, η Ξανθοπούλου και η ορχήστρα χάρισαν στην σφύζουσα ‘μίνιμαλ' μουσική πολλή οργανική ζεστασιά...
Η μελαγχολία της νύχτας στην μεγαλούπολη
Marler Zeitung, 05.03.2001
Ντεμπούτο στο Μαρλ: η νέα γενιά ενθουσιάζει
... Υπό την αξιοπρόσεκτη διεύθυνση της Λίζας Ξανθοπούλου η βραδιά έγινε πραγματικό βίωμα. .....Μια γνήσια απόλαυση από το Α ως το Ω που υποστηρίχθηκε εξίσου από την νέα αρχιμουσικό Λίζα Ξανθοπούλου και τα μέλη της Φιλαρμόνια Ουγγάρικα και μακριά από εντυπωσιασμούς και παραφορτωμένες στιγμές.
Νέοι σταρ καθηλώνουν με δεξιοτεχνική ωριμότητα
WAZ, 05.03.2001
Συναρπαστική συναυλία προσφέρει πολλή ηχητική ποίηση
.......Πετυχημένη πρεμιέρα και στη διεύθυνση: η ελληνίδα αρχιμουσικός Λίζα Ξανθοπούλου διηύθυνε, πρώτη αυτή γυναίκα, μια συναυλία στο πλαίσιο των ‘ντεμπούτων του Μαρλ'. ....στη σχέση της με την ορχήστρα είχε τον έλεγχο της κατάστασης. Κατόρθωσε να εμπνεύσει τους μουσικούς, μέλη της Φιλαρμόνια Ουγγάρικα, σε ιλιγγιώδεις ρυθμούς και διαφανή ήχο.
Καταληκτική συναυλία του σεμιναρίου ερμηνείας του Γερμανικού Μουσικού Συμβουλίου
DIE WELT, 2001
www.nmz.de, 12.02.2001
Καταληκτική συναυλία του σεμιναρίου ερμηνείας του Γερμανικού Μουσικού Συμβουλίου
...... Τη μεγαλύτερη επιτυχία στο κοινό σημείωσε η Λίζα Ξανθοπούλου με μελωδίες από το Porgy and Bess του Γκέρσουιν.
Μπροστά στην ορχήστρα
FAZ, Berliner Seiten, 10.02.2001
Κριτική του Martin Wilkening
(Σεμινάριο Διεύθυνσης Ορχήστρας του Κιταγιένκο)
......το αντίθετο συνέβη με την Ξανθοπούλου. Κατά την συναυλία, στη σουίτα από την όπερα Porgy and Bess του Γκέρσουιν, ξεπήδησε, από την αναλυτική μαέστρο κατά τις δοκιμές, ένα συναρπαστικό ταμπεραμέντο....
Η Ελληνίδα διευθύνει με όλο της το είναι
Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ), 16.10.2000
Κριτική του Harald Budweg
Το Forum του γερμανικού Μουσικού Συμβουλίου βοηθάει νέους διευθυντές ορχήστρας να πλουτιστούν με την απαιτούμενη εμπειρία
Η νεαρή ελληνίδα ανεβαίνει στην σκηνή της Phonixhalle του Mainz, πλησιάζει το πόντιουμ, παραμένει μερικές στιγμές σε μια στάση γεμάτη ένταση, σηκώνει την μπαγκέτα και ξεκινά. Για θαμώνες κοντσέρτων μια συνηθισμένη, οικεία στιγμή, θα έλεγε κανείς, η αρχή ενός έργου για μεγάλη ορχήστρα. Ένα ασύνηθες φαινόμενο ωστόσο διότι η, από την Θεσσαλονίκη προερχόμενη διευθύντρια ορχήστρας, είναι πολύ νεαρή και επιπλέον γυναίκα. Μια ορχήστρα που διευθύνεται από γυναικείο χέρι θεωρείται μέχρι και σήμερα στον μουσικό κόσμο τόσο σπάνιο φαινόμενο, όσο πριν από λίγο η παρουσία μιας κλαρινετίστριας στην Φιλαρμονική του Βερολίνου.
Έτσι αρχίζει το άρθρο του στην FAZ (Franfurter Allgemeine Zeitung) ο Harald Budweg και συνεχίζει περιγράφοντας την σημασία του Forum του γερμανικού Μουσικού Συμβουλίου παρουσιάζοντας τον Prof. Dr. Bernhard Kontarsky, υπό την καθοδήγηση του οποίου οι νεαροί διευθυντές ορχήστρας και η φιλαρμονική ορχήστρα του κρατικού θεάτρου παρουσίασαν έργα των Bela Bartok, Alban Berg και Igor Strawinsky, σαν ειδήμονα της μουσικής του 20. αιώνα
Στην συνέχεια αναφέρεται στους νέους διευθυντές ορχήστρας Kutson και Kubitz τονίζοντας την σιγουριά και την ευαισθησία με την οποία διηύθυναν τα δύσκολα έργα των Bartok και Berg τελειώνοντας με την διαπίστωση ότι:
"οι μικρές ελλείψεις που παρατηρήθηκαν στην διεύθυνση των δύο προηγουμένων συμμετεχόντων μαέστρων δε θα έπεφταν στην αντίληψη αν μετά το διάλειμμα δεν ανέβαινε στο πόντιουμ η από την Θεσσαλονίκη προερχόμενη ελληνίδα που ζει στο Βερολίνο για να διευθύνει την "συμφωνία σε τρία μέρη" του Iγκόρ Στραβίνσκι.
Η Ξανθοπούλου, που γεννήθηκε τον ίδιο χρόνο με τηνJudith Kubitz, παρακολούθησε τμήματα των Kurt Sanderling, Kurt Mazur και άλλων μεγάλων της διεθνούς μουσικής σκηνής και διετέλεσε πριν έξι μήνες βοηθός του Mario Venzago στην ομοσπονδιακή ορχήστρα νέων. Ο τρόπος διεύθυνσής της δήλωνε από τα πρώτα κιόλας μέτρα μία τελείως φυσική και χωρίς συστολές, ρέουσα σωματική έκφραση και η έντονη επαφή με τους μουσικούς διαπνεόταν από ένταση και συγκέντρωση. Και όλα αυτά σε ένα είδος μουσικής που από ρυθμική άποψη εμπεριέχει κάθε μορφής τεχνικές παγίδες, από τους μουσικούς απαιτεί υψηλή προσοχή και συγκέντρωση και επιπλέον είναι προγραμματισμένη χωρίς συναισθηματισμούς.
Σε καμία περίπτωση δεν απαιτεί το έργο αυτό του Στραβίνσκι την εκφραστική υπερχείλιση, αντίθετα απαιτεί το να φωτίσει κανείς με ακρίβεια τις σχέσεις μεταξύ των διαστημάτων της σύνθεσης που γενικά χαρακτηρίζεται από ένα στεγνό και σκληρό γενικό ήχο.
Η Λίζα Ξανθοπούλου, η οποία είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει να απασχολεί τον μουσικό κόσμο, οδήγησε ένα έργο φαινομενικά πεζό σε αποθέωση. Τα χειροκροτήματα και τα μπράβο αφορούσαν κυρίως την ίδια και κατά δεύτερον την όχι καθημερινή επίδοση της Kρατικής Oρχήστρας του Mainz, η οποία διέθεσε την εμπειρία της."
Με ορμή και ισχυρές αντιθέσεις
Mainzer Rhein Zeitung, 16.10.2000
Ο Thomas Klima γράφει στις 16.10.2000 στην Mainzer Rhein Zeitung για το δεύτερο κοντσέρτο για συμφωνική ορχήστρα του Κρατικού Θεάτρου του Mainz.
Η πιο δυναμική παρουσία ανήκει στην ελληνίδα Λίζα Ξανθοπούλου με το έργο του Ιγκόρ Στραβίνσκι Συμφωνία σε τρία μέρη.
Με δυναμική ορμή οδήγησε την ορχήστρα μέσα στο πολύχρωμο μοντάζ διαφορετικών στοιχείων του Στραβίνσκι. Tον πολύπλοκο ρυθμό τον επιτηδεύτηκε με σαφείς κινήσεις, που έφταναν αναλλοίωτες, με όλο τους τον δυναμισμό ακόμα και στις τελευταίες σειρές.
Στο τέλος απόλαυσαν όλοι οι μουσικοί την ηλιόλουστη πλευρά της ζωής ενός καλλιτέχνη και δέχτηκαν το χειροκρότημα ενός φανερά ενθουσιασμένου ακροατηρίου.
Δωδεκαφθογγική τέχνη, μη οικείο και τονικό
Allgemeine Zeitung, 14.10.2000
Κριτική του Stefan Flotow
Τετραγωνισμένη και με πολύ ταμπεραμέντο - αυτά ήταν τα χαρακτηριστικά στην διεύθυνση της Λίζας Ξανθοπούλου που γεννήθηκε στην ελληνική Θεσσαλονίκη.
Μόνο αν γνωρίζει κανείς τις δυσκολίες μιας παρτιτούρας του Στραβίνσκι μπορεί να κρίνει και να κατανοήσει ποια επίδοση επέδειξε αυτή η μαέστρος εκείνο το βράδυ. Mετρικές και ρυθμικές αλλαγές, συνεχείς ρυθμικές εκπλήξεις και συγκρούσεις- η Λίζα Ξανθοπούλου, με επιδέξιες, διαφοροποιημένες αλλαγές κινήσεων διηύθυνε την ορχήστρα πειστικότατα. Θα ευχόταν κανείς να διηύθυνε η ίδια κάποιο άλλο έργο του με περισσότερο μουσικό βάθος απ' ότι αυτό της Συμφωνίας σε τρία μέρη.
Αυτό που διαφοροποιεί τον Ντεμπισύ από τον Ραβέλ
Das Orchester, 09/2000 (Märkische Oderzeitung Frankfurt)
Κριτική του Peter Buske
(Κρατική Ορχήστρα Φρανκφούρτης στη συναυλία του Πανεπιστημίου)
... Η Κρατική Ορχήστρα υπό τη διεύθυνση της Λίζας Ξανθοπούλου έκανε αντιληπτές αυτές τις διαφορές. Με τις εκφραστικές κινήσεις της, η νεαρή ελληνίδα εξωθούσε τους μουσικούς σε συναισθηματικό και ακριβές παίξιμο. Από την έναρξη, με την κομψά απλωμένη πένθιμη μουσική του Ραβέλ Pavane pour une infante defunte, το κοινό τέντωσε τα αυτιά. Με χάρη η νεαρή ελληνίδα - εδώ και τρία χρόνια στο Πρόγραμμα Προώθησης του Γερμανικού Μουσικού Συμβουλίου - ανέπτυξε χορευτικά και τη σουίτα μπαλέτου Η μητέρα μου η χήνα του Ραβέλ. Βρήκε ένα πολύ φυσικό τόνο για την αφήγηση του παραμυθιού. Εξίσου αισθησιακός και ανάγλυφος ο ήχος της όλο μυστικοπάθεια λάμψης του ζωγραφικού πίνακα του Ντεμπισύ στο πιάνο .......
Αισθησιακός ήχος των μουσικών χαιρετισμών από την Ελλάδα
Prenzlau, 03.1998
Κριτική του Peter Buske
(Ορχήστρα Δωματίου προσκεκλημένη στο Schauspielhaus)
...Η Λίζα Ξανθοπούλου με την ενέργεια της διεύθυνσής της εξώθησε τους ‘Πρώσους' σε ευχάριστη απόδοση...Άκουγε κανείς ελληνικό τρόπο σκέψης παντού. Τόσο εκφραστική, γεμάτη όγκο και δυναμικά διαφοροποιημένη μουσική εκτέλεση σπάνια έχουν πετύχει οι ‘Πρώσοι' μέχρι σήμερα.