Ανάδειξη της πλαστικότητας - Η αρχιμουσικός Λίζα Ξανθοπούλου
Frankfurter Allgemeine Zeitung, 14.05.2005
Αφότου το 2002 βραβεύθηκε στον διαγωνισμό του Μπαντ Χόμπουργκ, η Λίζα Ξανθοπούλου προσκαλείται τακτικά να διευθύνει στην πόλη. Με την Κρατική Ορχήστρα της Φιλαρμονικής του Ρήνου άφησε και αυτή τη βραδιά καλές εντυπώσεις. Άρχισε με την εισαγωγή στην όπερα Η Δύναμη του Πεπρωμένου του Βέρντι, που διηύθυνε με ένταση, αξιοπιστία και σαφήνεια στη φόρμα. Η ικανότητά της να περιγράφει καθαρά μεγάλες μουσικές ενότητες φάνηκε μετά το διάλειμμα, στην ερμηνεία της Συμφωνίας σε ρε ελάσσονα Μ48 του Σεζάρ Φρανκ. Ο υπερβολικά συμπαγής ήχος σε ορισμένα σημεία, που οφείλονταν στη δυναμική υπεροπλία των χάλκινων οργάνων, αντιμετωπίστηκε από την Ξανθοπούλου με ευέλικτη αγωγή και πλαστικό δυναμικό περίγραμμα των μουσικών ενοτήτων, αποδίδοντας μια εντυπωσιακή ερμηνεία.
Θύελλα χειροκροτημάτων και «μπράβο»
Taunus-Zeitung, 14.05.2005
Μπαντ Χόμπουργκ. Δυο εξαιρετικές μουσικοί έγιναν δεκτές από ενθουσιώδες κοινό στην τελευταία συναυλία συμφωνικών έργων της σαιζόν στο Κουρ-Τεάτερ του Μπαντ Χόμπουργκ: η Λίζα Ξανθοπούλου και η Γκουλνόρα Καρίμοβα έδρεψαν θύελλα χειροκροτημάτων και πολλά «μπράβο».
Από το πρώτο έργο, την εισαγωγή στην όπερα Η Δύναμη του Πεπρωμένου του Βέρντι, γινόταν αντιληπτή η σαφής ερμηνευτική κατεύθυνση της αρχιμουσικού, η οποία αντιπαρέθετε πολύ παραστατικά τα λυρικά με τα δραματικά στοιχεία.
Με λαμπρότητα κινήθηκε η Λίζα Ξανθοπούλου στη Συμφωνία σε ρε ελάσσονα του Σεζάρ Φρανκ. Διαμόρφωσε το πρώτο μέρος με ένταση, δυναμικά και με μεγάλη προσοχή κράτησε τις αναλογίες και οδήγησε την ορχήστρα σε μια ισορροπημένη και ολοκληρωμένη ερμηνεία. Στο δεύτερο μέρος ανέδειξε το λικνιστικό θέμα και στο τελευταίο μέρος, με την επαναλαμβανόμενη εμφάνιση των μοτίβων των προηγουμένων δύο μερών, τα άφηνε να αναδειχθούν σαν λεπτές αναλαμπές μέσα στον διαπεραστικό ήχο που τα περιέβαλε.
"Ερμηνείες με ευαισθησία και στύλ" - Η Λίζα Ξανθοπούλου στο πόντιουμ της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, 07.03.2005
Κριτική του Αντώνη Ι. Κωνσταντινίδη
Η συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης που παρακολουθήσαμε στο Μέγαρο Μουσικής την Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου, υπήρξε ένα ξεχωριστό καλλιτεχνικό γεγονός που πρέπει να επισημανθεί. Η ιδιαιτερότητα αυτής της συναυλίας θεωρούμε πως πρέπει να εντοπιστεί σε μία συνισταμένη, η οποία θα έπρεπε να είναι ευνόητη σε κάθε συναυλιακή παρουσίαση. Υπήρχε αφενός μία ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα θεματική, που στη συγκεκριμένη συναυλία είχε ως θέμα της "τα πουλιά" και αφετέρου, μία σαφής άποψη ερμηνείας.
Προοπτική και αισθητική
Στο πόντιουμ και στην καθοδήγηση της ορχήστρας βρέθηκε η Λίζα Ξανθοπούλου, μία.. δική μας μαέστρος, που ζει και εργάζεται στο εξωτερικό, χαρίζοντας στους φιλόμουσους συμπατριώτες της μία ιδιαίτερη βραδιά. Δείγματα της δουλειάς της κ. Ξανθοπούλου, είχαμε την ευκαιρία και στο παρελθόν να ακούσουμε. Η σταθερότητα που συμβαδίζει με τη σαφήνεια, όσον αφορά τις ερμηνευτικές προθέσεις της διεύθυνσής της, ευαισθησία αλλά και στυλ το οποίο μπορεί να μεταλλάσσεται με ευελιξία αναλόγως των απαιτήσεων των έργων, είναι μόνο κάποιοι προσδιορισμοί που ίσως πολύ μικρή σημασία έχουν για τον ακροατή, μπροστά στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα. Όμως, η καθοδήγησή της Λίζας Ξανθοπούλου, σε κάθε περίπτωση αφήνει μία κυρίαρχη εντύπωση. Αποτελεί μία γόνιμη σύζευξη της ιδιαίτερης παιδείας αλλά και της εμπειρίας που κατέχει από τον γερμανικό μουσικό χώρο, με το ιδιαίτερο ταμπεραμέντο, το φως και τη θέρμη της μεσογειακής ιδιοσυγκρασίας αλλά και της γυναικείας φύσης.
Τα πουλιά της μουσικής
Τα προαναφερόμενα στοιχεία, η σαφήνεια και η σταθερότητα, έγιναν ήδη ακουστικά κατανοητά, από την αυλαία του πρώτου έργου, της γνωστής σουίτας από το μπαλέτο η Λίμνη των Κύκνων του Τσαϊκόφσκυ. Το ιδιαίτερο φρασάρισμα και οι μελωδικές αναπνοές, προσέδωσαν στο έργο μία ιδιαίτερη ενέργεια. Η ερμηνευτική εκδοχή που ακούσαμε από την Κρατική Ορχήστρα, που βρέθηκε γενικότερα σε πολύ καλές στιγμές, έφερε στο προσκήνιο την λεπτεπίλεπτη εσωτερικότητα του ρομαντισμού με τόλμη, αλλά χωρίς υπερβολές. Η μελωδικότητα, διάφανη και καθαρή πάνω στο ορχηστρικό υπόβαθρο ισορρόπησε και τιθάσευσε την ενυπάρχουσα λυρική διάθεση χωρίς να την αφήνει να κατισχύσει στο συνολικό αποτέλεσμα. Η αίσθηση υπήρξε καλοδεχούμενη και μοναδική, στηριζόμενη σε μία άποψη περί αισθητικής, καθ' όλα αδιαπραγμάτευτη.......
Κατακλείδα της συναυλίας υπήρξε η σουίτα του Στραβίνσκυ το Πουλί της Φωτιάς. Στο έργο που είναι γραμμένο για τα περίφημα μπαλέτα του Diaghilev, η ορχηστρική πολύχρωμη παλέτα, η χρήση μελωδιών από τη μεγάλη ρωσική παράδοση και η έντονη χορευτική ρυθμοποιία δίδουν ένα εκρηκτικό αποτέλεσμα ανάλογο της ρωσικής πνευματικότητας. Η δυναμική αυτή μαγεία, των ρυθμών και των χρωμάτων, απηχήθηκε σε μία αξιοπρόσεκτη ερμηνεία.
Η κιθάρα έδωσε τον ρυθμό στην Vila Hügel
WAZ Essen, 27.01.2004
Η εικόνα ήταν αρκούντως ασυνήθιστη: την Ορχήστρα Δωματίου Φόλκβανγκ διηύθυνε αυτή τη φορά γυναίκα αρχιμουσικός - η ελληνίδα Λίζα Ξανθοπούλου, τιμημένη με διεθνή βραβεία. Έμπειρη, βραβευμένη και εγγεγραμμένη στον κατάλογο καλλιτεχνών «Αυριανοί Μαέστροι» του Φόρουμ Διευθυντών Ορχήστρας του Γερμανικού Μουσικού Συμβουλίου, έκανε αισθητή στο κοινό την ενεργητικότητα και την ακρίβειά της.....και δέχθηκε ενθουσιώδη χειροκροτήματα.
Η «αυριανή μαέστρος» έπεισε
NRZ Essen, 24. 01. 2004
...προσκεκλημένη να διευθύνει την Ορχήστρα Δωματίου Φόλκβανγκ ήταν η Λίζα Ξανθοπούλου, που καταλαμβάνει μία από τις πρώτες θέσεις στον κατάλογο καλλιτεχνών «Αυριανοί Μαέστροι» . Με ενεργητικότητα η ελληνίδα ερμήνευσε το σύντομο Κοντσέρτο Γκρόσσο έργο 3,4 του Φραντσέσκο Τζεμινιάνι, προσγειωμένη στα αργά, με ανάγλυφο σχεδιασμό στα ενεργητικά, γρήγορα μέρη.
Η Σονάτα αρ. 6 σε ρε – μείζονα, η οποία εξελίσσεται με ζεστό και ρευστό ήχο, δεν αποτελεί ως νεανικό έργο του συνθέτη τυπικό δείγμα της συνθετικής του γραφής, οπού ο ακροατής αμέσως με το πρώτο άκουσμα μπορεί να συλλάβει και τραγουδήσει την δεσπόζουσα μελωδία, αλλά διέπεται από στυλ μουσικής δωματίου, με εξαίρεση το μέρος της Θύελλας, το οποίο με αστραπές και την αίσθηση της βροχής που δίνουν οι καταιγιστικές κλίμακες, παραπέμπει στις επερχόμενες συνθέσεις όπερας του συνθέτη.
Στο έργο αυτό, η μουσική διαμόρφωση έπεισε περισσότερο από την τεχνική αρτιότητα της ορχήστρας.
Η διευρυμένη συμφωνικά εικόνα του ήχου
Τέλος, η Λίζα Ξανθοπούλου διαμόρφωσε με σχεδόν συμφωνικό ήχο την Fantasia para un Gentilhombre (Φαντασία για έναν ευγενή) του Χοακίν Ροδρίγο με πλούσιες, λαμπρές ατμοσφαιρικές νοτιοευρωπαϊκές εικόνες και με φωτεινά ηχοχρώματα πνευστών οργάνων.
Δυναμική όλο κινητικότητα
Frankfurter Allgemeine Zeitung, 19.11.2003
Η συναυλία ξεκίνησε λίγο μουδιασμένα με το εύθραυστο έργο του Σεργκέι Προκόφιεφ Visions fugitives op.22 αλλά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα η ορχήστρα κατάφερε να ζεσταθεί και το ακροατήριο έζησε μια λεπτομερειακά δουλεμένη, σε καθεμία από τις 15 μινιατούρες, χαρακτηριστική απόδοση του έργου, σε μεταγραφή του ρώσου αρχιμουσικού Ρούντολφ Μπαρσάι.
Μετά από μια εκφραστική ερμηνεία των Χρυσανθέμων του Τζάκομο Πουτσίνι ακολούθησε η Σερενάτα για Έγχορδα σε ντο μείζονα έργο 48 του Πιοτρ Τσαϊκόφσκι,η οποία αποτέλεσε το αποκορύφωμα της βραδιάς: με δύναμη και κινητικότητα, με απλωμένες λυρικές γραμμές και λεπτοδουλεμένη αγωγή, η Λίζα Ξανθοπούλου και οι μουσικοί της Βυρτεμβέργειας Φιλαρμονικής ερμήνευσαν το έργο.
Μετά το άνετα παιγμένο βαλς «ανκόρ», η αρχιμουσικός έκανε μια ωραία κίνηση, ευχαριστώντας κάθε μέλος της ορχήστρας προσωπικά.
Μια συναυλία που θα μείνει στα χρονικά. Υπέροχη επανεμφάνιση μιας χαρισματικής αρχιμουσικού.
Frankfurter Neue Presse/Taunuszeitung, 17.11.2003
Μπαντ Χόμπουργκ. Η πρόσφατη συναυλία στο ανάκτορο ήταν ένα ηχητικό μεθύσι !
Σε λιγότερο από ένα χρόνο συναντηθήκαμε και πάλι με την Λίζα Ξανθοπούλου, περυσινή νικήτρια του διαγωνισμού αρχιμουσικών. ....Το μάλλον επιφυλακτικό κοινό ξέσπασε σε φρενίτιδα χειροκροτημάτων και «μπράβο» για τη μεγαλιώδη απόδοσή της.
Το πρόγραμμα ήταν μικτό, με έργα των Σεργκέι Προκόφιεφ, Τζάκομο Πουτσίνι, Πιοτρ Τσαϊκόφσκι και Γιόζεφ Χάιντν. Στην διάρκεια αυτής της ξεχωριστής βραδιάς παρακολουθήσαμε με προσοχή τη δουλειά της αρχιμουσικού, αναγνωρίσαμε τις αποκλίνουσες εκφραστικές δυνατότητες των διαφορετικών σχολών και βιώσαμε μια καλλιτέχνιδα, που, με τη δύναμη υποβολής που διαθέτει, εκμαιεύει από την ορχήστρα αξιοθαύμαστες ερμηνείες. Η Λίζα Ξανθοπούλου άρχισε τη συναυλία της με ένα εξαιρετικά απαιτητικό έργο: Visions fugitives (φευγαλέες οπτασίες) του Σεργκέι Προκόφιεφ. Τα χαρισματικά έργα ‘χαρακτήρα' απαιτούν από την ορχήστρα τεράστιο πλούτο παραλλαγών, πράγμα που έδειξαν να διαθέτουν σε αφθονία οι μουσικοί της Βυρτεμβέργειας Ορχήστρας Δωματίου του Χάιλμπρον. Με το βλέμμα καρφωμένο στην αρχιμουσικό, διαμόρφωσαν με εξαιρετική ακρίβεια και πειθαρχία τις πολλαπλές ρυθμικές εναλλαγές και αποχρώσεις της δυναμικής. Η Λίζα Ξανθοπούλου δεν άφησε καμία απόχρωση στην τύχη και οδήγησε την ορχήστρα σε παραδειγματική ερμηνεία.
Τελείως διαφορετικά διαμόρφωσε η καλλιτέχνις τα Χρυσάνθεμα του Τζάκομο Πουτσίνι. Με ενθουσιασμό ανέπτυξε τα γεμάτα ένταση μελωδικά τόξα, εκτείνοντάς τα σε μια συναρπαστική ερμηνεία.
...Και ακολούθησε το ορμητικό φινάλε με την Σερενάτα για Έγχορδα του Τσαϊκόφσκι. Σπάνια ακούσαμε το χαρακτηριστικό αυτό έργο με τόσο στιβαρό, συναρπαστικό κι ωστόσο λυρικά υπογραμμισμένο τρόπο, όπως στην ερμηνεία της Λίζας Ξανθοπούλου. Η διεύθυνσή της ζωντάνεψε τη μουσική, την έκανε πλαστική και γεμάτη έκφραση. Το γνωστό βαλς λικνίζονταν απαλά, ενώ η stretta του τελευταίου μέρους πρόσθεσε με βίαιη ενέργεια την τελική πινελιά μιας συναρπαστικής συναυλίας, στην οποία ταίριαζε μονάχα ένα «ανκόρ» : το ίδιο το βαλς! Μπράβο λοιπόν στην λαμπρή ορχήστρα και στην αρχιμουσικό, που, χάρη στις ασυνήθιστές της ικανότητες, την περιμένει αναμφίβολα σε μια θαυμαστή σταδιοδρομία.